Unut Diyorsunya Şiiri - Mehmet Damar

Yıldızlara ip takıp uçurdun mu hiç,gece olmadan kırlarda,
Ben uzanıp çimlere seyrediyorum seni
Güneşin yanına koyuyorum resmini,
Öyle ışıldıyorsun ki,evren bile kıskanıyor seni,
Bir uğur böceği konuyor saçlarına,taçlandırmak için güzelliğini,
Sonra bir hercai menekşe kokusu sarıyor her yeri,
Uzun bir hicaz söylüyor bülbül,deniz ise melodi

Şimdi sustu bülbül,deniz göl gibi süzülmekte,
Kırlar sararmış,yapraklar örtmüş üstümü,
Kara bulutlar gitmiyor,güneş görsün gözümü,
Söyle ey yar söyle,
Unut diyorsunya,
Seni unutmak mümkünmü,mümkünmü