Unut Diyorsun! .. Şiiri - Ahmet Emer

Her an tv' lerin birinde, gazetelerde karşıma çıkmasa unutacağım.
Zavallı köylüyü, garip işçiyi/emekliyi görünce üzülmesem unutacağım.
Yanan, yıkılan yerleşim yerlerini görmesem unutacağım.
Ölen, boğulan, kurşunlanan çocukları görmesem unutacağım.
Satılıp savılan, peşkeş çekilen yurt toprağını görmesem unutacağım.
Har vurup harman savrulan tüyü bitmedik yetim parasını görmesem unutacağım.
Hiç yere zindanlara atılan aydınları, yazarları, gazetecileri görmesem unutacağım.
Her gün binlerce yalanı, iftirayı gözümün içine baka baka söylemeseler unutacağım.
Ufacık bir çıkarı için her şeyini verecek olanları, verenleri görmesem unutacağım.
Yani kraldan çok kralcı şerefsizlere kahrolmasam unutacağım…
Unut diyorsun, kolaysa sen unut haydi!
Suçlular savcı olmuş, yargıç olmuş, asıp kesiyorlar!
Yalakalar savunman, köşe başlarında çemkiriyorlar!
Çetebaşı cellat olmuş kelle kesecek, akan kanla duş alacak!
Yargıç, savcı, ergler öyle bakacak!
Gören göz kör, duyan kulak sağır, söyleyen dil lal olacak!
Gel de unut bütün bunları! ..
Ama, beynim unutsa dilim unutmaz, dilim unutsa gönlüm razı olmaz!
Hani ne demiş Can Yücel, "küfürsüz nasıl anlatılır bu orospu çocukları! "
Unut diyorsun, nasıl unutulur bu/nlar? !
Unutmayacağım, unutturmayacağım…
Sen de unutma!