Unut Çocukları Orkestrası Şiiri - Emre V ...

Damarları kana muhtaç çocuklarımız var
Nabzımızı hüzne boyadığımızdan beri

Hayal denilen şeyin
Tek bakışla yok edebileceği cepheler var
Bir kurşun yarasının etkisini kaybedebileceği savaşlar

Mutluluk veren çikolatalar
Kot pantolonların cebinde erirken
Elimize yüzümüze bulaştı
Bencillik denen yabancı

Oysa,
Kalbe takılmalıydı bilezikler, kolyeler
Kaybedilmemesi gereken her ne varsa

Ben
Küçükken
Tüm yetişkinlerin aynı boya sahip olduklarını düşünürdüm
Bir kavgada sahip olunabilecek gücün herkeste eşit olduğunu

Sonra bir yağmur havalandı yine kirpiklerden,
Habersiz küle döndü çığlık denen

Peki
Niye hala
Farklı sessizlikler kanıyor kanatlarınızdan?

Yandıkça sigaralarınız,eksildi içinizden bir şeyler
Parçalı bulutlu öksürmektesiniz artık gırtlağınızdaki dumanı
Diyorsunuz ki
Bu hayat hiç olmadı
Bize göre

Fakat umut tükürüyordunuz dudaklarınızdan
Gördüm

Tüm dudaklar yaştı artık bir yangının ortasında
Yanaklarınızda biraz kırgınlık
Gözlerinizde biraz tuzlu su
Ve biraz
‘’unut’’