Unut beni diyorsun Şiiri - Erdal Yalçın

ey benim ılık temmuz yağmurum
ey benim olgunluk telaşım
iki kadehten önce de aklımdan çıkmayan bağımlılığım...
her an okuduğum baş ucu kitabım...
balım
gönlümün sahibi...
sevdiğim
sevgilim....
"unut beni..." diyorsun....!
ellerini nasıl tuttuğumu unutmak mümkün mü? ....
sen unutsan bile ben unutabilir miyim sence?
ya sen....?
ya sen iki gözüm afyonum...
karnımın yumuşak yanı, ciğerparem....?
beraber ıslandığımız o sıcak nisan yağmurlarına
tek başına yakalanmayacak-mısın sanki bir daha...?
el ele dinlediğimiz şarkılara yasaklar mı gelecek...?
yolun hiç mi düşmeyecek gezdiğimiz yollara...?
türkü söylerken çıkardığın komik seslere kim gülecek balım...?
unutmam mümkün değil... hadi seni unuttum diyelim
gittiğimiz kafenin manzarası siyaha boyanarak
parlak kağıtlardan yıldız mı yapıştırılacak gök yüzüne...?
ey benim kadife tenlim
ey benim diğer yarım
tensel şehveti geçip şuursuz romantizmin dibinde kaybolduğum...
bendeki aşkı ortaya çıkartan define avcım...."
gülüm
kadınım
sultanım
biriciğim.....
yıllar sonra bugün, nihayet gördüğümde
"ziyaretçimin getirdiği sıcak mis kokulu ekmeğim..." sevincim.....!
de hele nereden başlayayım unutmaya...?
sevdiğim yerlerinden mi
yoksa
sevildiğim yerlerimden mi...?
söyle hele
nerenden?
söyle hele
neremden....?
başlayayım ölmeye...?
e.y