UNUT BENİ CAN Şiiri - Mevlüt Serttaş

Bu kaçıncı gece hasretinle yandığım
Kaçıncı gece yıldızları yıkadığım gözyaşlarımla
Mesafeler yırtıldı hıçkırıklarımla
Bütün insanlar duydu feryadımı
Sen duymadın can...
Ne vardı bu kadar uzak yerlerde açacak
Benden uzak o iklimlerin, benden uzak o şehrin
Kahrolası o kalabalıkların
Benim kadar ihtiyacı mı vardı sana?
Benim kadar hasret çekti mi kahrolası o şehrin semaları?
Benim kadar yandı mı?
Ne vardı can, ne vardı uzak iklimlerde açacak
Kendimizi bu kadar kahredecek...

Kara trenler umut olmamalıydı
Uzayan yollarda kalmamalıydı bakışlar
Dünya bir tek nokta olmamalıydı
Dönüp dönüp sana varmamalıydı yollar
Ben hep hasret türküleri söylememeliydim
Sen hep hasret şiirleri okumamalıydın
Hasret diye bir söz olmamalıydı lügatlarda
Geceler boyu gözyaşlarımla ıslanmamalıydı yıldızlar...

Gönlüm bu sevdaya dar gelir oldu
Boğuyor karanlıklar can
Mesafeler kurşun oldu amansız
Hasretin ağır bir yük omuzlarımda
Ben çekmekten usandım, sen usanmadın mı?
Bildim, bildim bitmeyecek bu hasret
Uzak iklimlerde açmış iki çiçeğiz
Hangimiz gelsek diğerinin yanına
Kuruyup kaybolacağız.

Ben kıraç topraklara döndüm can
Kurumuş dereler gibiyim
Belli bu sevda kahredecek bizi
Unut be can sonu gelmez sevdamızı
Bırak yeni güneşler doğsun semalarında
Bulutlar gizlemesin yıldızlarını
Yeniden başlasın herşey
Yeniden doğ bensiz şafaklarda...

Unut can
Unut senin için yazdığım sevda şiirlerini
Deki: Bir rüyaydı bitti
Deki: Bir hayaldi solgun aynalardan yansıyan
Bir romandı sonu koskoca bir hiçle biten.
Unut beni can
Unut vakit varken
Bırak hasretin bana kalsın
Varsın cehenneminde kavrulsun gönlüm
Ben yine her gece dualar edeyim kavuşabilmek için
Gözlerimde takılı kalsın hayalin
Sen unut can
Sen unut
Kahredersen milyonkere BEN KAHROLAYIM...

Cansu TEZEL