Unut Beni Şiiri - Ozan İlbey

Unut beni,
Bir yüz yılın içindeki her saniye kadar.
Silinsin hatıralarım diyorsun.
Vefasızlık senin omuzlarında,
İçi küf tutmuş, kaftanı nakışlı.
Hiç dönüp bakmıyorsun ardına.

Tanrı katında arzu halimi,
Un ufak olmuş umutlarımın naifliği…
Rüzgâra karışan bir avuç kül gibi,
Sevdamı sensizliğe mühürleyişin.
Uçup gidiyorsun… Unut beni.

Gönlün, taştan bir kapı gibi yosun kaplı.
Çoktan denizlere atmış kalbinin anahtarını.
Sözlerim, ayrılık şarkılarıyla sarhoş.
Benim yüküm ağır; hafif de mayhoş.
Bir elim titrerken,
Diğer elimde cesaretimin izi…
Biliyorsun, o bile senin içindi.

Her yıl, bir asır gibi uzarken
Ben hâlâ zamanın içinde zemheri.
Bir masalın son sayfasını yırtar gibi,
Sonunu bile isteye… Unut beni.
Mahkûm ediyorsun kendini.

Yıldızların altında yazdığımız cümleleri
Ve her adımında yıktın içimdeki ümitleri.
Mavi gözlü kadın… Güzelliğini
Gözleri sessiz bir yağmur gibi,
Her damlasında seni silecek kadar cesur,
Ama seni sevmiş kadar aciz.

Uykusuzluk şiirimi… Unut beni.