Ünsiyet Derim
Sabır isterim.
Ünsiyet derim.
Saygıda yerim,
Nerede verim.
Bağrılan insan,
Kırılan insan.
Sarsılan insan,
Ayrılan insan.
Münasip alan,
İmkan sağlanan,
İşe bağlanan,
Hizmette kalan.
Saygı görmeyen,
Değer vermeyen,
Nimet bilmeyen,
'Kal' diyemeyen.
Konuşmak yasak,
Basılmaz basak.
Hep sıkılmasak.
Onur kırmasak.
Nice istikbal,
Gencecik dal,
Okumak hayal.
Büsbüyük vebal.
Ene revaçta.
Ekip kıraçta.
İlim ihraçta.
Niyetler taçta.
Şeref kırana,
Bakma sırana.
Yük, kaldırana.
Toy çaldırana.
Şeref Coşğun
Kayıt Tarihi : 22.12.2010 03:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
GEÇİMİN VE VERİMİN YOLLARINI ARARKEN, BU YOLLARI BULAMAYANLARA YOL GÖSTERMEK ADINA, BİREBİR YAŞANTIYLA İÇ İÇE OLMAK ÜZERE KLEVYEYE ALINMIŞ MISRALARDIR. KÜÇÜK-BÜYÜK, YETKİLİ-YETKİSİZ, MESUL- MUHTAR, BİLEN-BİLMEYEN, ALİM-CAHİL, OKUYAN-OKUYAMAYIP DİNLEYEN ZEVATIN İSTİMALİNE ARZ OLUNUR.
![Şeref Coşğun](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/12/22/unsiyet-derim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!