Mevsimlerden sonbahar, yağmurlu bir ekim akşamı,
Dışarıya bakarken sonsuz derinliklere,
Pencereni gıcırtısı da ekleniyor sonbaharın o büyüleyici ninnisine,
Ve ben yine dalıyorum o resimdeki kıza,
Sarı saçlarına, yeşil gözlerine,
Ve aklıma geliyor yine o karanlık yaz akşamı,
Her gün seyrederim güneşin ilk ışıklarını,
Selamlarım onları her gün.
Oradan inerim Ortaköy’e bir şeyler satın alırım.
Yolda hep sayarım şu kaldırım taşlarını,
Yine her gün gibi bakarım onlara bir kez daha,
İnerim sahile, hani var ya şu beraber her gün simit aldığımız yere,
Yalnızlık nedir,
Nasıl bir şeydir,
Bilmiyordum.
Aslında kendimi kandırıyormuşum,
Anılarımı kandırıyormuşum,
Hayatımı kandırıyormuşum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!