Ünsa Şiiri - Mitat Çıbuk

Gözlerin bir telmihle götürdü tarihe
Ergenekon'dan çıkışını Ünsa
Çünkü senin gözlerin nevruz
Sevgiyi,tarihi sende seyretmekteyim

Beni bir mart ayında bekledin
Aşkından dayanmadı koca dağ
Hayır suzende bakışların etkili oldu
Şulelerin arş-ı alada Ünsa
Ben bir Asena çocuğu
Sen baharın haberci çiçeği
Vuslatımızla baharı yaşadık Ünsa

Aşkımızın sıcaklığıydı toprağa düşen cemre
Bolluk -bereketti ayağımıza değen her zerre Ünsa

Gül çiçeği gıpta ile anlatır tarihini
Çünkü sen dünyadayken o yoktu
Senin gelmenle ancak güller gelebilir Ünsa
Bütün çiçeklerden farklısın
Sana hiç kimse konamaz
Böle sadıksın Ünsa

Hep doğada,hem doğalsın
Yoktur ne yüreğinde ne de yüzünde telvih
Sen vecahatinle yarsın Ünsa
Ben bir demirci çocuğu
Gamzelerin yüreğimde kor
Kavuşma gününde ateşe gerek yok
Yüreğimin ateşinde geç Ünsa

Ayırma gözlerini gözlerimden
Milli duygularım gözlerinde kabarır
Çünkü hem yarim hem de tarihimsin Ünsa

Dağdan çıktığım gün
Tabiatı şenlendiren sen
Kurt sesleriyle her yeri inleten ben
Bakışlarına astırdığın bozkurt bayrağıyla
Karşılıyordun beni Ünsa

Sensiz şifanapenzirim
Uzaklaşma benden
Bin beş yüz yıldır gözlerinde yaşamaktayım
Şayet bİr gün vakkaslarınla ölürsem
Şahidemin üzerinde nevruz gözlerin olsun Ünsa