Unrequited Love Şiiri - Mehmet Gündoğan 2

Iğranırdı seheryeli kör kandili bakışlarda;

yalazı bölüşürdük, hüznü akarsûlarda,

el sürerdi kalbime eczâsı kalbinin tenhâda,

eflâtun rüyâlarımın maddî varlığında.

Astral seyahat ediyorsa imgelerin berzâhta,

ismetlû! kadınım, ayışığında, fücuru aynadan

çıkar, elân! , akisleriyle bedeni anamorfozdan;

epriyerek kara kucak kenafir amfiteatrında.

İnci göğsünde ipildeyen bir konçertodur bu,

iskandil! , hayâli! , an-ı daim, amentü korkusu,

ötüşerek sevdamı denize, akçıl dalgalarından,

balıkların anakronik feryâdıdır, yalvarır su.

Avcun ayasında, titrerdi us renginde duâlar,

ürerken bâkir dudaklarında esrârı lâmbaların;

ancacuk ânın şuuru ışığında sevişmekti! hâzan,

ten âşkıyle, bir bilmeceylen, firâridir, yâre su.

Lâciverde tüllenen güle gitti lâlegün kalbim,

iğneden iplik geçesi, hercâi ipekte, fecr gözlerin,

ulvî bir serüvenin sahrâsında kahır kâdehlerinin.

Daha dilsiz ayrılıklara, ağza ip ölçtüm intihara,

baştanaşağı elyaftan etleri, cesetvekemiklerimin;

ustura ağzında gerdim mi vakitlerini tan yerinin,

düşüyor yüzünün harfleri çalıçırpı, çıngı ağlara.

Zührevî bir dekordur hararetin meşhur asâsında,

ahşamladım alabiciğinde bir envai kış beyazlığı,

ahacık alacığından öperek almayagör ceylânımı;

âhengin müptelâsı, nekrofili vücût kefenlerinde,

-neoromantik spektrumu uçurum mumlarının-,

ölüşüp boşluklarını alabildiğine afsunlu baharın;

ânen fe’ânen yedibinyılın râhmeti Cenabıhakk’ın,

kınaıslığı şarkılarda içselleşen serâzâd ağaçlarının;

kûbera konaklarında, çizmiş agoralardan yüzüne,

zehir yeşili bir kelebeğin seküler paradigmalarını;

tesbih ederek ruhî bir nefasetle karşılıksızbirâşkın.