Üniversite Günlüğü (1990 - 1994)

Üniversiteden ben, geçtim bir rüzgar gibi
Ben orada anladım, kısmet ile nasibi
Kısmetim nasipsizlik, nasibimse koşturma
Koşturmanın sonunda fotoğrafsız diploma

Sabah saat sekizde kütüphane önünde
Gözlerimizde uyku, defterler elimizde.
Akşamın yorgun beyni başlardı çalışmaya,
Yine de yeminliydik; yüz puanı almaya

Konuları tekrar et, olmadı, başından al.
Millet kopyayla geçsin, sana desinler hamal.
Sonuçlar açıklanır; beleşçiler yüz,doksan
Senin notların ise kırk - elli puan noksan

Hocanın biri gelir ne yaptığı belirsiz.
Yüzlük kağıda verir kırksekiz - otuzsekiz
Bir şey gelmez elinden. Anlamaz ki halinden.
Böyle nefret edersin okulun her şeyinden

Jön asistanlarımız kur yaparlar kızlara
Avanta puan gelir cilveli olanlara
' Yok istemem ' de demez o bayan açıkgözler
Ağlama oyunuyla yükselir krediler

Kaleminin hakkıyla kazananlar yok mu? Var.
Onlara hiç sözüm yok, helal sonuna kadar.
Delikanlı adamın her zaman yanındayım
Notla kibirlenenin daim karşısındayım.

Kampüs yurdu dört blok, herbiri çilehane
Sıcak su bulamazsın tuvaletler virane
Eve çıkmak istesen ona paran yetmiyor
Öğrencinin çilesi bu kadarla bitmiyor.

Kuru fasulye - pilav, yanında ekşi ayran.
Eğer yemek istersen yemekhaneye dayan.
Belki ayda bir çıkar, tavuk, o da şüpheli
Batır suyuna ekmek, yeter sana sebzeli.

Vurulursun bir kıza sözde evleneceksin.
Kızın gözü paranda nereden bileceksin.
Dört yıl boyunca hesap çıkar senin cebinden,
Karşılığında ise bir öpücük, inceden

Okul bittikten sonra uyduruk bir mazeret.
Artık herşey bitmiştir, sen yoluna devam et.
Dilinde haklı küfür, yüreğinde bir sızı
Güya nefret edersin yine seversin kızı.

Öğrencilerin çoğu günlük yaşam peşinde
Yırtık pırtık pantolon, görüntü tam pejmurde
Sorsan adı modadır, hemi de daniskası
Bir boyunlarda eksik hayvanlığın tasması

Çoban Ali' nin oğlu gelir okumak için
Burda birden değişir, ortama uymak için
Babası ümit ile bekler onu köyünde
Oğlu ise kızlarla kafe köşelerinde

Beş parasız kalırsın, kimseye diyemezsin.
Aklın kaşarlı tostta, alıp ta yiyemezsin
İşte o an anlarsın; Açlık neymiş, tokluk ne
Yürüyerek gidersin akşam üstü evine.

İşte böyle çömezim aklını başına al
Birinci sınıftasın sakın ha görme hayal
Bütün anlattıklarım yalan değil gerçektir
Hepsi senin de birgün başına gelecektir.