Üniforma Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Kara gecenın kor alevı derdım
Ne şerbet ne zehir
İcimde bi ates var
Ademe,ateşe daır
Yusuf'um zindan çiçeğim...
Al beni yanına yoksa ben gıdecegım
Canımın içine gir can olalım,
Kısa bir öykü yokluğun
Dönüp dönüp okunan
Hani bir başlayıpta bir daha bırakılmayan
Şahım mat oldum
Sen tahtında seyrederken şühedayı
Kızıl bir günbatımı gibi
Binler izledi beni
Ben kayboldum
Gün gelir
Devran döner
Yanar kentin ışıkları
Yeşil ünüformanla
Çıkıp gelirsin
Arnavut kaldırımlarından
Evde kocaman bir telaş başlar
Sabah karşı açılır sofralar
Yenir içilir
Sen uyrusun nöbet yorgunu
Ben izlerim hayatımın en doyulmaz filmi
Seni...