Alıkoyamıyorum renksizlikten gündüzleri.
Koyu Karanlığın kucak açtığı
Yaş pınarında, bazen kurak toprağındayız.
İnce tellerin tınılarını korku ile dinliyoruz;
Ha koptu, ha kopacak.
Bugünlerde kendimi kenarına aldım herşeyin.
Dizlerimde insanların konuşmalarından yükselen
Islak soluğun küfleri.
Nasıl da hızla yayılıyorlar,
Kararıyor bedenin
Sapsarı dolunay ışığı sonrası.
Çıplaksın, çıplağım şehre karşı...
Şehrin sahte ışıkları kapanıyor,
Arabaların farları sönük.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!