Un Ufak Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

UN UFAK
Biraz kül bırak bu kente
Ama önce ucundan şiirler yakmalı
Şöyle içli bir sela tadında
Makamı kırık rüzgarlar okumalı.
Kente biraz ben bırak
Biraz da mazi
Hani kaygısız , bir aşk misali
Köpük köpük, apak.
Senin yıktığın kuleleri,
Yaktığın dizeleri,
Hele bekletişlerini bir toplasak!
Üsküdar'da, şimdi olduğu gibi
Bazen de ırak bir semtinde sahile,
Bir de içinden geçen her hayale,
Kısmen İstanbul,
Çokça sen katsak;
Geride ne kalır ki: su, köz ve toprak.
Her ne ki var denileni yok eden,
Uzatmayalım her neyse kelamı,
Git bu yangından uzağa,
Haydi uç martı!
Un ufak olmuş baksana,
Beni dışladı dışlayalı,
Var olduğunu sanıp da
Üstüne konduğun her çatı.
Ah! Kim ezberletti bize,
Kim unutturabilecek Boğaz'ı?
YUSUF GÖKBAKAN