Umuyorum Şiiri - Aslı Demirel

Nasıl da az kaldı
Nasıl da yetersiz
Daha dün kocaman bir tebessümle bakarken
Neler kimler aldı da gitti ellerimden
Oysa ki en güzeleydi dilekler
En azın olmasınaydı

Ellerimle mi verdim

Kocaman bir hüzün kayası sıkıştı boğazıma
Ne ağlayabilirim ne de yutkuna
Aradım tüm köşeleri de
Damarlarımdan sökülmüş gibi can
Kavruluyor kızgın kumlarda

Çok uzak mavilikler
Hem gök yok hem deniz
Nefes alınmıyor
Tene serinlik de saçılmıyor
Yanıyor
Sönmeden yine alev alıyor
Bir vara
Bir yoğa bu sızı
Adeta çöl ayazı

Hayatın içinde hayat gibi
Bilinmeden yaşanan
Söylenmeyen
Söylenemeyen

Kalemim bile düğüm düğüm
Hıçkırır gibi heceler
Ne gün bitiyor bu zifiride
Ne de geceler
Pencereme kendini çarpan
Kelebekleri sayamaz oldum
İçimden çıkmışlar ben bilmeden
Bulamıyorlar yollarını
Bundandır savruluşları

Hani bir şiirde der ya şair
'Bari sen her gece
Yorgun sesiyle saat onikiyi
Vurduğu zaman beni unutma'
Bunu bile diyememek
Yok ki öyle bir saat
Hangisi dingin
Hangisini yorayım sana dair
Hepsi öylece durdu
Akmıyor geçmiyor dolanmıyor benimle
Hakkım olsa
Unutma demek geliyor içimden
Hatırlanmaya razı olduğumu bile bile

Keşke

Yine keşke dedim
Demeyecektim
Damlalarla yetinecektim
Mutluluk oyununu öğrenip
Deli tepelek gülecektim
Benim suçum değil ki
Gözlerim unuttu gülmeyi
Bakmıyorlar bana eskisi gibi

Ellerimle mi verdim

Bir ton ağırlıkla asılmış gibi yüzüm
Taşınmıyor bu yük
Her an kanıyor yağıyorum
Bahçeleri talan olmuş bahçıvan gibi
Şekeri yalan olmuş çocuk misali
Hüzün karışımı bir kırgınlıkla dolaşıyorum
Belki şöyle ellerinin rüzgarını geçirsen yüzümden
Yine içimin bahçeleri yeşeriverirdi

Kahroluyorum
Unutuluyorum
Soluyorum
Sanki fondan yavaş yavaş siliniyorum
Vardı
Ama yok oluyorum

Belki bir koku
Veyahut bir tını
Belki de bir şarkı
Ya da
Ya da
Bir zamanlar kalemimden dökülmüş
Sana dair bir şiir
Takılıp dilinin ucuna
Kim yazmıştı bunu dedirtir sana da
Hatırlanırım diye umuyorum...

(27 12 2007)