Umuttur Hayatın Besini...

Umuttur hayatın besini...

Hayallerimi çöp kutusuna atmadan önceydi. Bir menekşenin masumiyetinin saf halini taşıyordu ruhum.Hayaller o kadar eskimemisti,çogu yoktu bile.
Sokak kedileri daha bir iştahla karıştırıyorlardı çöpleri. Simitçiler daha bir hevesle bagırıyorlardı, sabahın serinligini içlerine çekerek.
Hayat yükü diye bir sey yoktu henüz ortalıklarda. Günes yine her dogusunda umut dagıtıyordu insancıklara.
Bir gülün üzerindeki küçücük bir çig damlası büyük ilhamlar veriyordu sair görünümlü, abartı hayranlarına.Yüzlerce siir yazabilirlerdi sırf bunun üzerine.
Zaman daha bir yavastı.Gökyüzü daha bir aydınlık,anneler daha bir sevecen,kuslar daha mutlu,çiçekler daha renkli...
Dahası varmı umutlarım vardı işte! Umutsuz yasanmıyor.Umuttur hayatın besini.....

Mart/2003