Umutsuzlukla Dolu Gönlüme

Sevdaydı sevgiydi aşktı uğramıştı bana,
Belki de bir rüyaydı uyanacaktım o anda,
Anlamadan bilmeden tadacaktım aşkı,
Belki de sonunda, hüsran olacaktı.
Belki de gözyaşlarımla kalacaktı.

Leylâklarla dolu bir bahçedeydik seninle,
Kokuları sarmıştı bedenlerimizi sevgimizle,
Şebnemler hala duruyordu güllerin üstünde,
Gözlerin gülüyordu tüm çiçeklere inat,
Aşıktım sana, farkında değildim belki de.

Bahçenin ortası havuz, etrafında menekşeler,
Antika bir çeşme, akıyordu şırıl şırıl,
Susadım birden, gülüyordun sana baktığımda,
Çok utandım alışık değildim böyle duruma,
Ama susuzdum tatmamıştım aşkı böyle doyasıya.

Beyaz tavşanlar dolaşıyordu yeşilliklerin arasında,
Gözlerim onlarda, tabiatsa harikaydı yanında,
Yemyeşil ağaçlar, renk renk çiçekler ve sen,
Canımdın, sevdiğimdin aşıktım sana,
Yüreğim coşkundu deli olmuştum bu aşka.

Ellerimi tuttuğunda, sarhoş gibiydim sanki,
Alev alevdi yüreğim, yangınlardaydı bedenim,
Sevmek buydu...yanmak, defalarca yanmak,
Ateşte değil, aşk ateşinde durmadan yanmak,
Yüreğinle yanmak, sevgiliyle severek yanmak,

Gök gürlemesi, uyandırmıştı uykudan beni,
Birden korkmuştum yüreğimle yarıştaydı sanki,
Hayaldi işte, aşkta sevgi de sen de hepsi hayaldi.
Boş ümitleri, belki de rüyalarda yaşamaktı.
Umutsuzluklarla dolu gönlüme aşkı yansıtmaktı.