Benim şahsî kurgularım vardır, sürekli düşündüren ve düşündükçe beynimi kemiren. İçimde çok kalabalık insan manzaraları, yığınlar, köpekler, kolej kızları.
Yolunda gitmeyen daha bir sürü olgular ve algılar karmaşası galiba artık yoruyor beni.
Öncesi sonrasının izdüşümüdür yaşamın.
Geçmişe takılıp kalmışım işte, gün geçmiyor ki seni yeniden hatırlayıp biraz tebessüm biraz hayal ve sonunda kahır. Özlemlerim rüzgarla büyüyen bir yangın gibi yüreğimin bozkırında ve nerden müdahale etsem başka bir yöne savruluyor sensizlik.
Şimdi çıkıp gelsen ne olur ki istersen bağır çağır en büyük küfürleri et bana eğer toparlanacaksa bu dağılmış inci taneleri sevdamız ya da hiçbir şey söylemeden sadece sarıl, değdir yüreğini yüreğime barıştır acılarımızı herkesten ayırıp karıştır bizden olan yine bizi.
Benim şahsi kaygılarım vardır içimden bir türlü söküp atamadığım ve beni her gün yeniden yatalak bir hasta gibi yerimden kımıldatmayan ve beynimin içinde işgal kuvvetleri ile sürekli savaş halinde olduğum kaygılarım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta