20.01.2019
Ne var ki ortasında karanlığın
Ne var bu boşluğun kuytularında
Halbuki baksana ne kadar değerli anlaşılmak
Ne kadar büyülü iki cümle sohbet etmek
Boşluğun ortasında aradığın huzuru
İçini görebilen bir insanda bulmak
Birkaç günlüğüne atmosferde ki oksijeni tatmak
Huzuru özlediğini anlamak
Gözlerini ıslatan bir mutluluk tebessümü...
20.10.2019
Yaklaşık 1 sene sonra anlaşıldı her şeyin nedeni
Karanlığın ortasında yalnızlığın bile terk ettiği
Bir adam var
Karanlığa ve yalnızlığa dönüşen bir adam
Zamanla korkularına dönüşürmüş insan
Bu şehirde yaşanmayan iklimlerde yaşarmış
Bir köşede sessiz oturduğunu sanırmış insanlar
Ama o karanlık bir uçurumdan kurtulmayı beklermiş
Gülüşünde neşe var sanırmış insanlar
O insanları karanlıktan sakınmak için gülermiş
O karanlığa ve yalnızlığa dönüşen adam
Bilir ki her yeni gün bir umut kalmadığının
Yeni bir kanıtı olmak için doğar
Ve batan her güneş
Zorunlu uykuların sancılı gecelere dönüşmesiyle
Umutsuz hayatın sonucuna dönüşür
Ve artık hayatı yaşanılabilir kılan tek şey
Acaba bir umut olabilir mi tereddütüdür
Bir süre sonra artık tereddüt etmeyecek
Ve emin olacak karanlığından, yalnızlığından
Sayın yalnızlık karanlığın ortasında umutsuzluk vardır.
Dünyanın en büyük karanlığı umutsuzluktur.
Tereddütlerin son bulunca yeniden ve son kez
Görüşmek üzere
Karanlık ve yalnızlıktan başka bir şey görmen dileğiyle...
Kayıt Tarihi : 18.2.2020 00:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!