Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Küçümsemeyin düşlerimi.!
Umutlarıma açılan tek kapıdır o.
Gerçek bedenim in mâbedidir.
Umutsuzluk kapısıdır,benim kapım.
Girişi yok..!
Yalnızlıklara,
Uzak umutlara gebedir.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta