buz gibi soğuktu gece,el ayak kesiyordu.
ümitsizliğini toplayan gelmiş,
pişmanlığın olmadığı sabahların doğmasını bekliyordu.
kafamda birikmiş ne kadar soru varsa ruhumun sessizliğinde can çekişiyordu.
dile kolay akla zarardı nihayetinde
iflah olmazdı
bildiği tüm doğrular yanlış çıkmıştı çünkü
üstelik suçlayacak nedenleri de kalmamıştı
"durulmaz artık buralarda" dedi iç sesim
dinleyecek başka kimsem de yoktu
mecburen uydum
yürüdüm
sessiz mi olmalıydı gidişim yoksa çığlık çığlığa mı bilmiyordum
başkasından ziyade aslında kendimden gidiyordum
yarı gururlu,yarı pişman,yarı mağrur
kimsenin ruhu duymasın diye parmak uçlarımda ilerliyordum
ardıma dönüp baktım bir süre
umutsuzluk boyun bükmüş öylece duruyordu
"kal" dedim "kımıldama bir yere"
"üzülme sakın yenilişime"
"belki kendime gelirim bu gidişimde"
"üzüntüm ne sana dedi, ne gidişine"
"acıyorum hem bu kadar çok sevip hem de bir çırpıda silinişine"
Kalabalığın arasında yalnız kalanın yalnızlığı da kalabalık olur....
Kayıt Tarihi : 12.12.2015 13:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sensizliğin şiir yanı
