Umutsuzluk Bulutları

Sensizliğe de hazırım ben,
Dayanabilirim…
Yeter ki sen mesut ol,
Yüreğim sabır taşı…
Gözlerim desen,
Ağlamasını unuttu!

Zor günler kaderim benim,
Bu güneş kaç defa sensizliğime doğdu?
Kaç defa sensiz akşamlarımda,
Dolunay yoldaşım oldu.

Mutluydum, avareydim,
Başım yukarda geziyordum.
Şimdi çok yorgunum
Tadım tuzum yok,
Üstelik bir de sen yoksun
Gözlerine vurgun olduğum!

Duygularım ağırlaştı,
Özgür kuşlar gibi uçamıyor…
Yüreğim soğuk mu soğuk,
Kare kare üşüyor!

Zaten ben öteden beri hep
Gülle değil dikeniyle uğraştım…
Tükenmez umudumun peşinden bile bile,
Deli taylar gibi koştum!
Acabalarımı büyüte büyüte,
Nice sensizlik kapılarını açtım?

Şimdi yine ağustosta buz kesen günlerdeyim,
Dakika dakika yüreğimi dağlayan zulümlerdeyim…
Avcımdaki çizgiler karma karışık
Hangi yola düşsem kestiremiyorum?
Seher vakitlerinde selamsız uyansam,
Günaydınlara hasret kalsam yeniden;
Ne çıkar?
Umutsuzluk bulutları sarmış yüreğimi,
Her günüm sensizliğe kilitli;
Biliyorum!

Sensizliğe de hazırım ben,
Dayanabilirim…
Yeter ki sen mesut ol,
Yüreğim sabır taşı…
Gözlerim desen,
Ağlamasını unuttu!

19 Haziran 2006