Umutsuzluk Bahçesi Şiiri - Hakan İşgören

Güllerin solması kadar kısaydı aşkımız
belki bir sonbahar kadardı
Ufkumuz geniş olsa da
takdiri ilahi vermişti çoktan kararı
Pamuk ipliği kaderle örülmüştü sevgimiz
İnsani darbelere dayanıklıydı belki ama
Kadere kim dayanabilirdi ki.
Merdiven gibiydik bir çıkar mutluluğa koşardık
Bir iner karanlık kuyularda yüzerdik.
Nefsimiz terbiyeli olsa da
isyan etmek için kuyrukta beklerdik
hasrettik birbirimize bu kadar için mi bir araya geldik der
Kadere isyandan vazgeçerdik
Yağmur damlası tutardık avuçlarımızda
Ettiğimiz dualara rahmet eklerdik
Kaderin son çelmesini yesek de
sevgimizi dağlara yazdık ya bu kısacık sürede
Ölüm ayırır artık bizi bu umutsuzluk bahçesinde.