Umutsuzluk Şiiri - İrem Aslan

Kimsin sen?
Gece gitmez ,gündüz gitmez
Gün ortasında bir soygun
Hadi eller yukarı,soyulun
Kimsin sen ?

Üstümden aşağı, kaynar su gibi
Hınzır,sinsi,kurnaz güler gibi
Tutup yakar tüm benliģimi
Adını yalnızlık ile kullanıp serseri
Uzatma o kirli dilini
Çık git uzaklara,beyin katili
Kimsin sen?

Umuda tutunurken,dalımı kıran sen
Bir hayale koşarken, çelme takan sen
Geçip karşıdan pişkin bakan puşt
Maziden çalıp,bugüne dinleten ses
Kimsin sen ?

Gördün ,bahçemde açan çiçekleri ,
Yakaladın ,en mesut dediğim saatleri,
Susturup,emekleyip,büyüttüğüm sevgiyi,
Hüzün tohumunu serpen dengesiz
Kimsin sen?

Yüzün yok ki tüküreyim, ar yok ki gücenesin
Yılan olsan ezerdim başını,tutup telaşımı,
Adam olsan dikilsen karşım da ki sen parazit
Em ancak,insanların sırtından çıkar aşını,
Kimsin sen ?

Gelmişsin,baktın ki istenmiyorum kalk git
Doymadın gözyaşına, bu ne çeşit kibirdir
Baktın ki gözü kapalı insan candan geçiyor
Saygıyla seyrediyorsun,sanki tezavrat içindir,
Kimsin sen ?
Bu ne biçim iştir ?