Gökyüzü çöktü bak yine yere
Göz bakar derinlere
Bedende fer soğuk
Rüzgâr suskun, bulutlar bakire
Şimşekler beklemede.
Şevkler tatmış ölümü
Tebessümler satar durmadan gülmeyi
Adımlar tesadüfen adım
Ölümler suskun
Ölümler beklemede ölmeyi.
Sofralar kimsesizliğe mahkûm
Umutsuzluğa eğilmiş bütün eğimler
Sahipsiz uçuşur kelebek misali
Bu gece hükmü var mıdır acep
Gökyüzünde dilekler.
Yolun sonu yürümekte bana doğru
Rüzgârlar hep mezara, gözler buğulu
Yön kıbleye odaklanmış
Kalem dönmüş sessiz
Bekler yazara doğru.
Kayıt Tarihi : 7.11.2008 19:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turgut Uzdu](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/07/umutsuzluk-41.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!