Umutsuzluk Şiiri - Fatih Eren Osmanoğlu

Bir gün o kadar mutlu olacağım ki
Hepimizin ortak düşü belki bu
Hep peşinden koştuğum hayallerimi
Bir gün yakalayıp kanadından
Bırakmayacağım ebedi
Ve sonra mavi sulara salıp hüzünlerimi
Islak mendilimi sallayacağım ardından
Üzerindeki gözyaşlarım kurumadan

Bir gün o kadar mutlu olacağım ki
Sokaklarda bağıra çağıra şarkılar söyleyeceğim
Etrafımda kimse yokmuş gibi sanki
İnsanlara gülebilmeyi öğreneceğim
Ama içten, samimi, sevgi dolu
Ve yakaladığım zaman mutluluğu
Bir ışık saçacağım gözlerimden
Herkesi büyüleyen, gülümseten

Bir gün o kadar mutlu olacağım ki
Gözyaşım yalnız doğum günümde olacak
O da sevinçten
Leyleklere yoldaşlık edip
Bir daha bu şehre dönmeden
Bütün baharları yaşayacağım
Güzü görmeden
Ne bir yaprak düşecek benim ağacımdan
Ne de meyvesiz bir mevsimim geçecek
Bahçemde her mevsim
Demet demet çiçekler bitecek
Özlemle dolmadan içim

Ve sabah yeni bir umutla uyanacağım güne
Her şeyin rüya olduğunu görüp
Bu gün de kahrolacağım yine
Penceremden esen rüzgâr getirip
Sapsarı bir yaprak konduracak alnıma
Ve ben daha sıkı sarılacağım yorganıma
Bir gün o kadar mutlu olacağım ki…