umuttur insanı yaşatan,
coşku veren,
parmak uçlarıyla bile sevgiyi aşılatan...
umut bitince gözlerin feri solar,
ne denizin mavisi,
ne ağacın yeşili
ne güneşin pırıltısı görülür artık.
renksiz bir fanusa kapatılmış gibi
alınan taze soluk tükenir,
bıkılır hayattan...
ben umudumu kaybettim!
Filiz AngayKayıt Tarihi : 28.7.2002 15:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!