Umutsuzluğun En Dibinden.. Şiiri - Şamil ...

Kafam bir mengene arasında sıkıştırılıyor, gözlerim yuvarından akıyor gibi.delirmeme ramak kaldı.. bu ölüm çırpınışlarımı görmeyecek kadar kör ve bu yalnızlık çığlıklarımı duymayacak kadar sağırsınız.
dedim ya, kafamdaki tüm intihar metotlarını eziyorlar gibi, aklımdan geçenleri, rüyalarımda gördüklerimi dile getiremiyorum, acılarımı umutsuzluklarımı, kaybettiklerimi ve hayal kırıklıklarımı içime atıyorum. Yazmaya bile korkuyorum. Yani onları yazmaktan korkmak değil, birileri okusun istemiyorum.
vücudumun her hücresine kadar hissettiğim bu acıyı yazmak istiyorum fakat kafa derimin altında her saniye beynimi kemiren böcekler yazmama engel oluyor, yazamıyorum ama yaşıyorum ve yaşadıklarıma bir Allah birde başımı vurduğum duvarlar şahidimdir. gecenin karanlığından ve umutsuzluğun en dibinden söyleyeceklerim bu kadar.