Umutsuzluğa Yenilen Umut Şiiri - Gürcan ...

Var mıydı aslında umut sanıp umut verdiğim şeyler
Yoksa kendimi avutmalar mıydı top yekün hepsi?
Aldanışlarla yitip giden yılların ardından bakıp
Ne söylenebilir ki acılar yumağında şimdi?

Doğumu canı gönülden istedim mi, bilemem
Ya da olur mu sevgi yumağına bulanmış bir yarın?
Ama başka hiçbir şeyi istemiyorum yeis içinde
Şu an ölümü canı gönülden istediğim kadar…

Çocukluğumu bekledim umutlarla dolu
Çocuk yüreğimde çocukça umutlarla hem de…
Oyunumu aldılar oyuncaklarımı en sevdiklerim
Çocukluğumu aldı çocukluğumu verdiklerim…

Gençliğimi aldı beyhude fedakarlıklarım
Sevgi sanıp hayaller peşinde aldanışlarım
Hep mi hüsran olur sonu hep mi hezeyan
Kul duymazsa yaradan duymaz mı yakarışlarım?

Umudumu aldı umut sandığım umutsuzluklarım
Anlık sevinçlere gölge düşürdü mutsuzluklarım
Kime canı gönülden feda eyledimse bendeki beni
Yolda koydu bir bir yoluna can koyduklarım

Baş koyduklarım yoluna dar günde ciğerime taş koydu
Şu manasız hayat her gün can ocağıma ataş koydu
Minicik umutlar uçup gitti zamanın kanatlarında
Yıllar sevgiden yoksun yüreğime yas üstüne yas koydu

Ne kalmış ki sarılayım bu kahpe dünyanın istikbaline
Sanmam ki yansın bir kul şu sevgi fakirinin vebaline
Dostlar müsaade diyeyim usuldan kalmışsa bir dost
Düşerse aklına bir gün bu can bir dua eyle helaline…

02. 04. 2017 Pazar 21:30