Umutsuz Yarınlar Şiiri - Doğan Bekin

Ay'ı gölgelerken ipeksi bulutlar,
Kördüğüme dönüşür dirilen umutlar.
Karanlıktan adım atamadan aydınlığa,
Şafakla birlikte dona kaldı duygular.

Dirilen umutlar bir daha geri gelmez,
Islak bedenin yaprak yaprak dökülürken.
Varlığınla yoğurulmuşken tüm umutlar,
Umutsuzluğa dönüşüverir aydınlık yarınlar.

Uçurum yol vermezken şafağın ardından,
Alaca karanlık zaman ve mekanı törpülerken.
Doğan günün acı çığlığı kaplar kalpleri,
Acı gülüşün yankı bulurken uçurumdan.

Aydın'dır o karanlığa gömülen ansızın,
Pamuk beyazı nur aydınlatırken karanlığı.
Bir an için hayatın şah damarı tıkandı sanki,
Gökyüzündeki bulutlar delerken karanlığı.