Umutsuz Yalnızlık Şiiri - Hüseyin Özcan

Umutsuz Yalnızlık

içimde hissettiklerimi,
ruhumun fırtınalarını,
hayatımın beklentilerini,
ve bu beklentilerde karşılaştığım
hayal kırıklıklarının o zalim hüzünlerini,
manevi dünyamın açlığını ve özlemlerini,
hergün onlarca insanla karşılaşıp
onlarla günboyu beraber olup ta,
yalnız kalmanın verdiği ızdırabı,
ve o yalnızlık hissinin hayatın amacına dair
ümitsizlik hissi veren boşvermişliğini ve
yaşamın manasız gelişini,
anlatacak birini bulamamak ne acı…

bundan da acı olanı öyle birini bulduğunda,
sanki çok değerli bir şeyini kaybetme korkusu gibi,
onu kaybetme korkusunu hep yaşıyor olmak.
ve bu korku sebebiyle
karşındaki o değer ile
bu korkunun gölgesinde
düzgün ve sağlıklı bir ilşki kuramamak,
istenmeyen hatalar yaparak
o insanı kendi kendine kendinden
uzaklaştırmak,
ve sonra bunun pişmanlığını yaşamak
ne acı….