Umutsuz Ve Islak Şiiri - Necati Kavlak

kim demiş görmediği birini
sevemez diye insan
kim demiş anlaşamaz
bilmiyorsa geçerli bir lisan
zümrüt yeşili bir çift göz
bakıyorsa çok çok uzaktan
konuşur gözler
görmeden de sever
bir birini iki insan
aradaki mesafe bir mizan
kimi kuş uçumu
kimisi kurşun atımı
arşınla da ölçülür
küçük tepelerle tarif edileni
uzak yıldızlarla boy ölçeni
ay’ı heybesinde taşıyanı caba
hepsi aynı istikamete yürüyor
martı mavi denizin üstünde
kanat çırparken
kınalı keklik
iki dağ arasında süzülüyor
ya sevdaya ne demeli
dili tutulmuş
suskun
lal
ne çırpacak kanadı
ne de süzülecek takati var
oltanın ucundaki balık misali
çırpınıyor boynu bükük
uzaklara bakan gözler umutsuz ve ıslak!

NK