Umutsuz Vaka Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Ben tanrının umutsuz vakası,
Günahkâr bir kulu, isyankâr bir ruhuyum.
Bilmem pişmanlık filan, sızlamaz vicdanım.
Bilmiyorum, doğrusu en son ne zaman ağladım.
Cennetten kovulduğum gün mü?
Yoksa kendimi unuttuğum gün mü?
Kimdim ben? Ne için yaratıldım?
Adımı insan koymuş tanrı.
Tanrı bile şaşmış bu kendini bilmez halime.
Kaç çağ eskittim bu sürgünde, kaç nesil gömdüm yok yere, hatırlamıyorum.
Her çağ kendine has yeni kötülükler öğretti bana.
Her çağda biraz daha kirlendi ruhum.
Tanrının en üstün mucizesiydim ben.
Ne ara bu kadar düştüm,
Düşerken ne ara şeytana sarıldım,
Dünyaya ne ara kötülük yaydım, inan hatırlamıyorum.
Ah Tanrım, umutsuzum, suçluyum.
At beni cehennemine, yak ruhumu bu yüzden.
Belki tanrım, biraz olsun durulur asi ruhum, arınır kirlerinden.
Affetmek mi?
Ah Tanrım! Hiç dilemedim ki!

Burhan Çay
21.06.2024