Umutsuz umut Şiiri - Haydar Canpolat

seni umarak başlıyorum her güne
öylesine her sabah ve hep aynı saatte
sensiz geçen her gecenin bitiminde
uyanınca içinde hep sen olan düşlerden

çıkıp geleceksin diyorum belki bir umut
geleceksin diyorum tutup günün ve güneşin ellerinden
günaydınım gül sabahım olursun diye

önce
basamaklarındaki ayak seslerini düşlüyorum
merdivenlerindeki oturma evimin
sonra kapımdaki tıkırtısını
olanca ahengiyle hünerli ellerinin
bir filiz olup düşüyorsun içime işte
umar oluyor adı seni beklemelerimin

saniyeler geçip gidiyor/gelmiyorsun
sonra dakikalar eklenip bir birine
ve sonra saatler bir biri ardına
gün bitiyor/gelmiyorsun
ama ne seni umarlarım bitiyor
nede umutsuz bekleyişlerim
gün döne döne geliyor
umut döne döne
yeşerip duruyor içimde öylecene

her sabah seher umudumsun işte
her gün batımında umarsızlığım
umutsuz umudumsun yani
ne yeşerip çoğalıyorsun hepten
nede eskiyip eksiliyorsun yüregimden