Umutsuz Sevda Treni Şiiri - Adem Kalaç

Yine geçti gönlümden umutsuz bir sevda treni,
Bütün umutlarım tükenmiş, bütün duygularım harap olmuş, sevgi evim viran olmuş…
Geçiyor yine sevda treni…
İçinde umut yok, yok sevgiye dair bir işaret,
İçi bomboş, vagonlar soğuk, sirenler suskun,
Yolcular ağlamaklı…
İnliyor şimdi raylar sensiz.
Kan akıtıyor gözler yaş yerine,
Bir tren geçiyor umutsuz, utangaç ve ürkek.
Söylemeye korkar gibi çekingen,
Bir şey söyleyecek; ama suskun,
Sakladığı sevgileri var belki:
Belki umutları, belki de birkaç ezgi…
Bir tren geçiyor umutsuz, hırsız ve kaçak,
Bir şey çalmış gibi kaçıyor.
Tütmüyor dumanı, yanmıyor ocak…
Gişeler bomboş, biletler değersiz,
Bir şey diyecek; ama hüzünlü.
“Ben, umutsuz sevda treniyim,
Ben, sevdaların umutsuz treni
İçimde umuttan eser yok,
İçimde eser yok sevgiden.”Der gibi
Yine geçiyor sevdanın umutsuz treni,
Seni benden almış, gidiyor,
Beni benden almış, gidiyor.
Bizi bizden etti, gidiyor
Yine geçti gönlümden umutsuz bir sevda treni…
Bizi almış gidiyor.