Bazen umutlarımız tükenir,
Hayallarimiz yıķıllır,
Dünyamız kararır,
Hayatın bizim için bir anlamı kalmaz,
Dipsiz, karanlık bir kuyada,
Kimsesiz ve çaresiz .
Çık bu karanlılardan'' dediklerinde.
Elimden tutan yok'ki çıkayım''der, birilerinden imdat bekleriz.
Oysa bilmeliyiz ki
Biz istemedikçe,
Bulunduğumuz durumun içinden çıkmak için çaba sarvetmedikçe
Kimse bizi, bu dipsiz kuyulardan çıkartamaz.
Unutmayalımki
Kendi yaramızı kendimiz sarmadıkça,
kimse bizim yaramazı saramaz.
Düştüğümüz yerden kendimiz kalkmadıkca,
Kimse bizi kaldıramaz..
Kayıt Tarihi : 25.11.2017 13:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!