Yorulduğunu düşünür,
gücünün bittiğini zannedersin.
Yenik sayarsın kendini,
pes etmişsindir artık.
Günün geceye,
gecenin karanlığa,
karanlığın sessizliğe,
yenik düşmesi gibi.
Sabah ezanından az evvel
köpeklerin zikrini işitirsin.
Ve zikreder işetmedigin bir sesle Rabbini cümle mahlûkat
Camiye gelenlerin ayak sesleri
ses olur sessiz dünyana.
Silkeler seni görünmez bir güç
Utanırsın umutsuzluğundan.
Fark edersin karanlığın önce
maviye sonra kızıla dönüşünü.
Güneş yüzünü göstermeye başlar,
ve ısıtır hayata soğukluğunu.
Hz Mevlananın da dediği gibi
kilime vurmanın gayesi kilimi
dövmek değil tozunu almaktır.
Rabbinde verdiği sıkıntı ile
tabiri caizse senin tozunu almaktadır.
Bir düşün bakalım sana gelen
sıkıntı ile sende neler değişti?
İbadetin, şükrün, tevekkülün
ve sabrın arttı mı?
Öyleyse yolun doğru yol üzeredir.
Bak ne diyor, Rabbin?
Zümer Suresi, 53. ayet: (Benden onlara) De ki: "Ey kendi aleyhlerinde olmak üzere ölçüyü taşıran kullarım. Allah'ın rahmetinden umut kesmeyin. Şüphesiz Allah, bütün günahları bağışlar. Çünkü O, bağışlayandır, esirgeyendir."
Şimdi ayağa kalk ve tazele ümitlerini
Unutma ki derdin ne kadar büyük olursa olsun, derdi verenin sonsuz kere daha büyüktür...
Kayıt Tarihi : 31.5.2020 20:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!