Umutsuz Keşkelerim Şiiri - Gönül Çoşkun

İçim daralıyor bu ara
Ne bir ışık ne bir ferahlık
Kimselere dilemem yalnızlığın beyni parça parça edenini
Geleceğim dört duvar arasına hapis ediyor sevinçlerimi
Ne zaman dönecek bilmiyorum umutsuz keşkelerim iyikilere

Öyle hırslıyımki bu aralar bir o kadarda vefasızlığa kızgınım
Yalnızlığım kalbimi sıkıştırdıkça sığmaz oluyor hiddetlerim
Yağıyor gönlüme alev alev kızgınlığım kimedir niyedir bilmiyorum
Kalıyorum öyle çaresiz..

Kaç sabra daha boyun bükebilirim ki bu yalnızlığımla
Kaç hasreti daha böyle idam ederim sensizliğin korkusuyla
İklimlerin hazanı kaç mevsim daha böyle cellad kesilir gökyüzüme
Hangi duam aminlerle anlam kazanırda
Dilimi sivrilten bu uçurumların kıyısı beni sana düşürür

Hangi öksüz ağlayışım rahmet diler gibi seni diler mevladan
Kim voltalarımın ayaklarına çelme taktıda
Boynu bükük kaldı sözlerimin
Şimdi sensiz yüreğimi ensesinden vuruyorlar..

(Tarih 11 Aralık - 2011)