Umutsuz Gözler Şiiri - Ebru Temizkan

Umutsuz gözlerle bakmıştın giderken arkana
Sevdanı yanına alarak
Niçindi bu ayrılık acısını çektirmen bilmem ikimize de
Buğulu gözlerindeki keder bunca yıl geçse de çıkmıyor aklımdan
Bir sır mı vardı sakladığın yada bir günah mı bilinmez
Ama gel gör çıkmıyor aklımda o sarhoş adımlar
Sen hep böyleydin
Sevinsen de üzülsen de içmeden yalpalar
Bir oyana bir buyana sarhoşmuşçasına adımlar atardın
Mutluluğu seninle yaşamak o kadar kolay
Hüznü seninle paylaşmak bir o kadar zordu
İki birbirine kardeş duyguyu
Ancak seninle yaşayabilirdi insan
Sevincini Karun kadar zengin biri paylaşırken
Üzüntünü fakirin lokmasını sakınır gibi bencilce saklardın benden
Kim bilir belki tersi olsaydı
O sarhoş adımlara gerek kalmazdı
Bazen yaşam acımasız olabiliyor
Yıllar sonra bile içimde saklı bu duygular
Önümden yürüyen her sarhoş adımlı da gelir aklıma
Galiba bir tek ben ayıramam
Bir insanı gerçekten sarhoş mu yoksa duygusal mı diye...