Umutsuz Bekleyiş Şiiri - Nusret Aygüneş

Güneş batıyor yine akşam olmakta
Geceyle birlikte karışıyorum kalabalığa
Otobüs durağı, kaldırımlar herkes başlamış koşuşturmaya
Bense gezinmekteyim dolaştığın Üsküdar’da

Kiminde başlamış eve gitme telaşı
Keyif çatıyor bazıları deniz kenarında
Meyhane üyeleri ise kendilerinden geçiyor içtikçe
Bense donup kalıyorum yapayalnız ortalıkta

Gemileri sayıyor benim gibi bekleyen
Ne zaman gelir diye gözleri yollarda
Gözlerindeki umut ışığı sönüyor zaman geçtikçe
Ah bir görse, kırıp zincirlerini koşacak hemen

Usulca yanaşıyor gemi rıhtıma
Kalabalık arasından çıkar diye bekliyorum
Göremeyince seni doluyor yine gözlerim
Dalgalar kıyıya değil yüzüme çarpıyor tokat atarcasına