Acını yüreğimde yaşıyorum.
Bir gül yaprağı gibi toprağa düşüyorum.
Kırgınım, hastayım, hasretinle yanıyorum.
Ben en çok senin varlığını özlüyorum.
Seni sonsuz mısralarıma yazıyorum.
Satırlarıma aşk acımı anlatıyorum.
Gamze yanaklım, ballı dudaklım, zülüf saçlım...
Güzelliğini sayfalara sığdıramıyorum.
Saldığım kuşlardan haberini alamıyorum.
Gelen çırpınışlardan sesini duyamıyorum.
Hangi diyarlardasın, nerdesin bülbülüm.
Sana kavuşacağım günümü bekliyorum.
Acı gözyaşı damlıyor bulutlardan.
Boynunu büküyor, yeşil yeşil çimenlerim
Nereye, nasıl, ne şekilde bilmeden...
Uçuyorlar kar beyazlı ürkek martılarım.
Derin bir acıya kapıldı yüreğim.
Yavaşça söner oldu yıldızlarım.
Senin beklerken binbir umutla
Rüzgarın getirdiği haberinle yıkıldım.
Kayıt Tarihi : 9.5.2010 14:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen birini sevmek, sevilmekten öteye geçebiliyor. Severken insan, yanında olup bitenleri göremiyor. Sevmek bazen yüreği öyle bir kaplıyor ki o an ölümü tercih edebilirsiniz ya da benim gibi acılar içinde, yatağa hapsolmuş bir şekilde, sevdiğini umutsuzca beklersin.
Ahmet Ayaz
+ 10 puan
TÜM YORUMLAR (3)