Sen bakma sakinliğime
Gecenin sabaha bulaştığı
Bu saatlerde
Biraz yorgun biraz umutsuz
Ve onsuzum
Birazdan içime oturacak ayrılık
Hissedeceğim yokluğunu
Bu saatlerde
Uyanır sarılırdı bana
Hiç gitmeyecek gibi gelirdi
Gitti...
tam da alışmışken merdivendeki ayak seslerine gitti
kapıyı üç defa tıklatmasına
gelir gelmez önce beni öpmesine
sonra gidip balkondaki çiçeklerle konuşmasına alışmışken gitti
tam da gizli bir yer ve aşkla bakılacak bir manzara bulmuşken
ve o yolları el ele yürüyecekken
tam da avucumda sıcaklığını hissetmeye başlamışken
gitti
az meze ile rakılara
sonra da cilası biraya alışmışken
sözlerine şiirlerine
teninin kokusuna bulaşmışken
tam da yarama pansuman olmaya başlamışken
gitti
dudaklarında ölürüm
beraber yaşlanırız dediğim
ve tam da gitmez dediğim anda
atlı karıncaya bilet almışken elektrik kesilmesi gibi
son anda yetişemediğim sütün taşması gibi
ve en acısı da emaneten gelmiş gibi
gitti...
Sen bakma sakinliğime
Birazdan içime oturacak
Hasret
Sevda denizlerinde kopan fırtına
Deli dalgalarla gözlerime vuracak
Yaş olacak
Artık göz yaşlarından başka
hiç bir şeyi olmayan kadınım ben
Hiç bir şeyi olmayan kadına
Diye bir şiir yazmaya başladı şair
Baktı ki kadın bu şiir ona
Gülüşlerine baktı kadın yoklardı
Aynaya baktı kadın
Baharın çiçekleri kurumuş
Yürek donmuş kış olmuş
Eline bulaştı gözyaşları
Kadının sabrı da kalmamıştı
Okumadı şiirin sonunu
Şair son bir mısra yazdı
Umutlarını umutlandır diye
Umutlarını umutlandır
Bahar gelsin ......
Kadın geri döndü
İşin gücün kelimelerle oynamak
Umut mu bıraktın umutlandıracak
Sen hayalimdeki aşksın
Ve sadece aşka aşıksın
Bunu da unutma dedi şaire
Sonra geceye nokta koyar gibi
Bir şiir bıraktı ve yeniden gitti
Dün gece omzumda olan
Saçlarım elinde uyuyan
Yüreği bir kuş gibi atan
Sabah olunca uçup giden
Sen değil miydin
Akşamın sefası gündüzün cefası
Bu muydu aşkın vefası
O adam sen değil miydin
Gözlerimde huzuru
Tenimde heyecanı bulan
Şiirleri ile yüreğime kelepçe vuran
Sabah olunca açıp giden
Sen değil miydin
Akşamın sefası gündüzün cefası
Var mı bu aşkın vefası
O adam sen değil miydin
Hiç bırakmayacakmış gibi
Bedenime kolları dolanan
Hayalken gerçek olan
Sabah olunca düş olup giden
Sen değil miydin
Akşamın sefası gündüzün cefası
Nerede bu aşkın vefası
O adam sen değil miydin
Kudret Kobal
Kayıt Tarihi : 16.1.2024 03:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!