Söz namustur diye bir kavram vardı.
Şimdi köşe,bucak onu ararım.
O,insanlar için en büyük ardı,
Şimdi köşe,bucak onu ararım.
Şeref,haysiyet mi? Mevlam kayıra,
Ona nasıl gelir bilmem ki sıra?
Bir elinde fener,birinde çıra,
Şimdi köşe,bucak onu ararım.
Namussuzlar atlı,Namuslu yaya,
Hileyle,düzenle gidiyor aya,
Acıyla ben burda,gün saya saya,
Şİmdi köşe,bucak onu ararım.
Dürüst olan insan,çekiyor çile,
Revaçta şu anda yapılan hile,
Kimsenin umrunda olmasa bile,
Şimdi köşe,bucak onu ararım.
Hayatta zarımız kaldı hep yeke,
Çıkmazlar karşıma asla tek teke,
Dönüp dolaşarak ah çeke çeke,
Şimdi köşe,bucak onu ararım.
Delikler büyüdü,tutmuyor yama,
Eşim,dostum diyor,boşa arama,
Umudum kalmadı,kalmadı ama,
Yine köşe bucak onu ararım.
(Kahramanmaraş 11.11.2008)
Mehmet Hanifi KeskinKayıt Tarihi : 18.2.2010 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gene anlamın ittiği tefekkürlerdeyim, gene güzel vede
anlamlı bir şiir okudum usta kaleminizden, sizi vede
bu nadide eserinizi vede umutla arayış çabanızı
kutlarım üstadım TEBRİKLER..
Selam vede muhabbetlerimle Allaha emanet ol..yunus karaçöp
hiç başın ağrımaz mı senin yalan yere yemin ederken
...
dünyada bir tek sen kalsanda ara derim ben şair
hiç kimsede bulamazsan kendinde ara
saygılar
TÜM YORUMLAR (2)