Umutsuz Şiiri - Sinan Köseoğlu

Konuşuyorum sesiniz sesim
Susuyorum suskunluğum siz
Tekrarın tuzunu basıyorum
Yıllanmış küplere;
Hiç kaldırılmamış ‘’ Ye’’ sofrasının başında
Aynı ve ayrı zamanlar örülüyor
Sözsüz
Boşluğunu büyüte büyüte devrediyorum
Geçmişin dar açılarını
Soru işaretlerini toplaya toplaya
Bir sevda büyütüyorum kapınızda
Sizinkinden ayrı
Sizinki biraz
Nefes nefese geceye giriyoruz
Buruk bir tatla sığınıyoruz evlerimize
Umutsuz kalıyor unutulan düş