Umutsuz Şiiri - İsmail Uysal

Gün gelir
Şu yağmurlar kesilir
Karalaşır bulutlar
Dağlardan boran gelir
Asumandan kar
Aşkımla coşmuş ırmaklardan yaran gelir
Kanar
Gönül ağlar, yürek ağlar, dil ağlar.

Gün gelir
Hayaller susuz kalır
Karalaşır umutlar
Sıladan hüzün gelir
Sonra yar
Ağlamaklı bir halde karşıma yüzün gelir
Bağ yanar
Bağban ağlar, bülbül ağlar, gül ağlar.

Gün gelir
Yollar yolcusuz kalır
Karalaşır sükûtlar
Önüme bir han gelir
Dört yanı çökmüş duvar
İnsansız ve hayvansız bir sürü kervan gelir
Han susar,
Hancı ağlar, kervan ağlar, yol ağlar.

Gün gelir
Bir garip âşık ölür
Karalaşır tabutlar
Gök kubbe dile gelir
Yürekten bir intizar
Türkülerden yol alıp dostuyla bile gelir
Toprak kusar,
Dertli çalar, âşık söyler, tel ağlar.