Umutmadım Bağışla! Şiiri - Ziba Halil

Yine deli rüzgarlar
Yine almış üstünü
Bu Güney şehirinin
Korkunç kara melekler
Yine beynimde fikrin
Yine elimde kalem
Yine yakınımda sen
Duyar mıyım dokunsam? !
Ahhh… yine de sen yoksun
Yanımda yine elem
Gecenin duvarları
Tuğla-tuğla yıkılır
Duvarlardan üstüme
Sensizliğin tozları
Çakılları dökülür
İp çekiyor zamanı
İplik yumağı gibi
Yokluğun da güzeldir
Gelip tutur dünyayı
Unutturur her şeyi
Tufanı getiren sen
Sonbaharı yazı da
Kaderime sinmişsin
Avcumdaki çizgilerde
Alnımdaki yazıda
İstemzsem,ne fayda?
Çayımdaki şekersin
Üstümdeki elbisem
Ha kovayım hayallerden
Dönüp yine gelirsin
Kızayım asıp-keseyim...
Kimsenin haberi yok
Ömür böyle geçecek
Ne dilekler yaşlanır
Ne özlemin bitecek
Bu bir kalp ateşidir
Bu bir ilginç ateştir
Aşkın benim içimde
Cehenneme gidecek
Saklaya biliyorsan eğer
Gönderim kendin sakla
Ağlaya bilyorsan eğer
Bu kadersiz sevginin
Dağılmasına ağla
Ağla belki göz yaşın
Söndürür bu yangını
Nasıl dağcı olayım?
Ben nasıl fethedeyim
Bu ayrılık dağını?
İster öl,ister öldür
Yar bu bağrımın başın
Bu azapları kaldır
Kalbimin içine koy
Kaldır,kaldır içimden
Bu taşlaşmış sevgiyi
Benim baştaşıma koy
Yine serseri rüzgar
Yine deli yağmurlar
Yine geçmiyor gece
Kasırgayla savaşta
Yine de içimde sen
Fonda aynı melodi
Şimşek,tufan yağmurla
Yine de aklımdasın
Umutmadım bağışla!