Umutlu Yarınlara Şiiri - Nafiz Faik Erbaş

Başımın içinde karanlık bir nehir çalıyor
Akıyor sessiz sabırlı ve bilinmeyene
An olur dalgaları düşlerime çarpar
Dillerim lal
Gözlerim anlamsız kalbimde endişe
Susarak konuşmak bu olsa gerek

Ve bir el
Gökyüzüne çizilen bir yazı gibi
İnce bir dokunuşla
Bedenimde büyüyen karanlığı
Bir sabahın aydınlığı ile siliyor

Ne bir zafer arayışı bu
Ne de korkunun soluğu
Bir duanın incecik bir ipte yürüyüşü bu
Düşmeden dağılmadan
Sadece geçmem gereken bir köprü

Varsın bilinmesin nereye gidiyorum
Ama sonuçta
Bugün bir gülün açması için
Göğe açtığım her el
Bir parça umut bırakıyor ardında