Umutlu Yarınlar. Şiiri - Ercan Keskin

Seni unutamam, hey ya hey ya hey!
Gizemli bir uyum meselesidir
Senden ayrı kalsam, leylim leylim ley!
Bir şey varsa, bir şey yok hükmündedir.

Günler eksildikçe yıldızım söner
Elbet bunun sonu bir yerde biter
Elim kolum bağlı çare ne gezer
Umutlu yarınlar sana özlemdir

Düş uğruna ben bir ömür tükettim
Gerçek bambaşkaydı çok geç fark ettim
Etle tırnak gibi iç içe geçtim
Söküp atamadım; suçlu kendimdir

Aynalar yalan söyledi, beni avuttu
Dosdoğru giderken yanlış yola koştu
Kaybeden ben oldum, bu bir sonuçtu
Kabul etmem gerek, sebep bendedir.

Gençler deneyerek, sonra severek,
Kararını verir, her dem gülerek;
Yarın ne getirir düşünmeyerek,
Güzel biterse şans yoksa kederdir…

İyi okunmalı yol haritası
Aydınlık olmalı büklüm noktası
En kötüsü, çıkmaz yola sapması
Yol bitmezmiş ama seni bitirir

Önce istenenler hatırlanmalı
Olur mu olmaz mı sorgulanmalı
Kendini bilmekten medet ummalı
Ne düşünüyorsan seninle birdir

Olura bırakmak başa beladır
Hayal kırıklığı, ah ile vahtır
Bu da geçer diye aldanmaktır
Son pişmanlık ise, çaresizliktir.

Aşk revan olurmuş kendi yolunda
Bakarsan bağ bahçe, bakmazsan heba
Bilirsen ömürlük, bilmezsen kısa
Mutluluk sevinci, artı değerdir

Seni unutmak var, hey ya hey ya hey!
İyilik, kötülük bizle yol alır,
Sensiz yolculuk var, leylim leylim ley!
Yalnızlık insana özgü bir histir…