Umutlu Ölüm Şiiri - Fatih Mehmet Yılmaz

Saat yedi,
Güneş var ufukta
Umut verir gibi.

Ölüm gezinmeye yatakta
Gelen giden, çoluk çocuk, torun torba
Ağıtlar... Ağlayan ağlayana...
İlahi emir!
Yine de herkes korkmakta.

Umut insanı yaşatan
Anne karnında, toprağın da altında.
"Allah Allah..."
Doğumda, ölümde ağzımızda.

Ayak ucuna oturulmaz
Yatakta bekleyen hastanın.
İnanç...
"Yetişsin son nefesime"
Yine korku.
Havada kasvet kokusu...

Umut insanı yaşatan
Kardeşin kardeşe bakışında,
Gurbette,uzaklarda...