Umutlarin soldugu gun Şiiri - Talha Gundal

Bir yigitti, basi dik, gonlu safi bir askta
Bir zakkumdu kalbini, calan o ilk bakista

Halik ona ayirmisti, o nadide cicegi
Koparmayi istemedi, dayanmazdi ki yuregi

Rengine aldanmisti, kardelendi gordugu
Icip zehri doyasiya, gercekleri gomdugu

Katlanacak derd-i aska kalmamisti dermani
Kara kisin kara gunu verilmisti fermani

Son bakisi atarkenki duydugu izdirabi
Gozyasiyla bastirdi, kabullendi firaki

Reva miydi umidini almak ayak altina
Nefes almak ne lazimdi, cikti dar agacina

Kolay sandi gurbeti, ilac sandi uzleti
Tahammulu istemedi, sefer bildi careyi

Bir dilberin vefasiz bakislari altinda
Ezildi, ufalandi, kacti yaban yurduna

Mesud olmak yalan miydi? hayali hep talan mi?
Bu bir imtihan miydi? yoksa yalniz kalan mi?

Razi oldu kaderine, kucak acti kedere
Dokuz ayi matem tuttu, sucud etti Kadir'e

Devr-i senesinde askin, yine gozleri taskin
Kilit vurdu yuregine, duygulari hep saskin

Unutmaya karar verdi, anlamisti habibi
Yalniz birkac dostu idi, bir de Rabb-i Rahim'i